3x Geschokt in dit Paasweekend

Eerste schok:
De zegen door de Paus uitgesproken bekeek ik min of meer toevallig. Hij was aanwezig op het balkon van de basiliek op het St. Pieters plein, zichtbaar voor vele gelovigen en kijkers zoals ik.  Ooit waren we daar geweest en ik zocht ook naar herkenning van de vakantie toen.

Een oude, ontzettend broze, zieke man probeerde ons moed in te spreken in deze roerige tijden. Beelden van hem in zijn rolstoel en zijn moeite om er te zijn, zijn pijnlijk om te zien en blijven zeker vast geankerd in mijn geheugen. Mij leek de speech wat vlak, misschien ook

omdat hij het niet zelf met zijn bezieling kon uitspreken. Pijnlijk en tegelijk dapper was hij er. Ik moest steeds kijken naar deze oude, zieke man die zich een opdracht gesteld heeft dat eigenlijk boven zijn (lichamelijke) macht lijkt te liggen. Bewonderingswaardig of is een overlijden in bewustzijn dat via een ingreep van de Heilige Geest de juiste weg bewandeld gaat worden, ook een mogelijkheid?

Ik moest denken aan een interview van Sander de Hosson*), longarts. Hij moet vaak moeilijke boodschappen overbrengen aan patiënten. Op de vraag van de journalist of er situaties waren waarin hij dit achteraf anders had willen doen, vertelde hij dat hij achteraf twijfels had bij de verdere behandeling van een jonge vader. Deze was terminaal ziek, maar wilde alles uit de kast halen om te blijven leven, om in contact te blijven met zijn kleine dochters. Het was bijna niet meer menswaardig, zoals deze patiënt erbij lag. Hij, als longarts, is hierin meegegaan. Met nog voelbare spijt in zijn stem zei hij dat hij dat niet had moeten doen; meewerken aan het zoeken en toestaan van nog meer onderzoeken om het onvermijdelijke uit te stellen. Laatste beelden van deze vader waren immers ook schokkend voor zijn jonge kinderen.

Tweede schok:
Letterlijk tijdens het schrijven van deze alinea, kwam mijn partner binnen met de mededeling: de Paus is overleden. Een schok, ik mocht hem wel. Hij kreeg van mij het voordeel van de twijfel, als ik dit zo mag zeggen. Zoals ik al aangaf blijven mij de laatste beelden van deze Paus zeker bij.

Derde schok van geheel andere aard:
In een bijlage van één van de weekendkranten las ik vrij vluchtig een artikel over AI en de mogelijkheden hiervan. Deze nieuwste technische ontwikkeling volg ik niet echt.  Mijn gebruik van Smartphone en WhatsApp zijn voor mij het meest recent in dit kader. Een beetje uit interesse, een beetje uit wat verveling probeerde ik AI uit en diende mijn vraag in. Ik moet binnenkort een brief met een wat moeilijke boodschap schrijven. Het onderwerp ligt gevoelig. Per kerende ‘post’ kreeg ik een uitgeschreven voorstel. Wat mij het meest hierin verbaasde was dat de toon, de suggesties eigenlijk zeer nauw verwant waren aan mijn eigen ideeën en visie. Ik was geschokt, verbaasd over dit antwoord. Het tekstvoorstel van AI is bijna niet meer te onderscheiden van mijn interne discussie en eigen tekst.

Deze column is overigens echt door mij geschreven…

Loes Jap-Tjong
Appeltern

*) Sander de Hosson:’ Leven toevoegen aan dagen.’ Dit boek gaat over verbeterde palliatieve zorg.

Meer columns