Wij, het dorp, vierden feest. Het Dorpsplatform bestond 10 jaar en wilde dit feestelijk met ons herdenken. Er vlogen ook wat zure gedachten door mijn hoofd tijdens dit dorpssamenzijn.
De zaal was vol, begroetingen klonken alom. Nieuwtjes werden uitgewisseld en in deze feestelijke stemming werden de presentaties van diverse werkgroepen en dorpsclubs enthousiast gevolgd. Vooral bij bekende dorpelingen. Af en toe een lachsalvo, af en toe extra geklap. Zelfs de burgemeester deed van harte mee en voerde een mooie act op. Letterlijk, hij bleek de mysterieuze masked singer.
De sfeer zat er goed in, het was gezellig. We werden erin meegenomen. Zeker toen we met zijn allen het slotlied een aantal keer met elkaar zongen. Het wij-gevoel en trots waren duidelijk aanwezig: wij met elkaar vormen een mooi geheel. Het voelde warm.
Het aantal PVV-stemmers ligt hoog in onze regio en onder al dit feestelijk gezang vroeg ik me toch af: wat als de spreidingswet ook bij ons aan de orde komt?
Wat voor gezicht laten we dan zien, saamhorigheid in opvang van asielzoekers of ook hier de redenering: ‘ja, asielzoekers, de echte vluchtelingen moeten opgevangen worden, maar liever niet de alleenstaanden (jonge) mannen, liever niet te veel gezinnen, liever überhaupt eigenlijk niet want ons dorp kan dit misschien niet aan’.
Ik moest plotseling denken aan een voorval jaren geleden. Op onze oprit vond ik ’s avonds na het werk thuiskomend, een doos met kleine poesjes. Achtergelaten door iemand die er blijkbaar vanaf wilde. Ik vertelde over deze situatie aan een mededorpeling, geboren en getogen in ons dorp. De directe reactie was: ‘oh, dat heeft vast iemand van over de rivier bij jullie neergezet. Niemand uit onze gemeenschap, uit ons dorp, doet zoiets’.
Wat als de spreidingswet aan onze deur klopt en dit in onze gemeenschap aan de orde komt…. We zullen het zien als de vraag zich voordoet. De vele verschrikkelijke ruzies, gepaard gaand met geweld tegen de gemeenteraad elders, staan me op het netvlies.
Zuur, negatief, te weinig vertrouwend op de kracht van dit dorp? Misschien, ik hoop het van ganser harte.
Loes Jap-Tjong
Meer columns
