Daar zat ik dan. Net stond ik nog m’n eten op te scheppen aan het aanrecht toen met donderend geraas het keukenkastje omlaag kwam en nu zit ik onder het serviesgoed op de grond tegen de servieskast aan de overkant. Wat doe je, riep mijn vrouw vanuit de woonkamer. Nou, ik deed niks maar de boel kwam uit de muur. Ik geloof dat we zoiets bedoelen met “ravage”. Maar ik kon weer opstaan en op een klein wondje in m’n gezicht na leek ik ongedeerd.

Wat gaat er opdat moment door je heen? Dat vragen sportjournalisten altijd als iemand net over de finish is gekomen en de betrokkene slaat wat wartaal uit, wat logisch is als je helemaal uitgeput, stuk bent. Ik was verbijsterd, woest en opgelucht.

Mijn vrouw vroeg zorgzaam of ik niets had op dat wondje in m’n gezicht na. We zijn meteen begonnen om stuk voor stuk de brokstukken bij elkaar te vegen en in emmers en bakken te doen, met name de glasscherven. Zoveel zat er dus in die kastjes. Van wat nog heel was konden we nog wekenlang probleemloos eten, drinken, drankje serveren aan gasten. Verzekering gebeld: nee, dat viel niet onder het basispakket. Eigenlijk ook niet zo gek, en na 15 jaar is ook mijn auto rijp voor de sloop. Maar kan je de leverancier van de keuken niet aansprakelijk stellen, opperden de kinderen. Tja, na 15 jaar? En wij hebben de kastjes volgestouwd.

Om een lang verhaal kort te maken: de volgende dag kon ik concluderen dat we eindelijk weer ruimte hadden om al het andere serviesgoed dat we bewaard hadden voor als de hele familie kwam eten nu ruim voldoende was om tot de nieuwe kastjes weer te vullen en niet af te laden.

Ik ben niet bijgelovig maar dacht meteen: scherven brengen dus toch geluk, als je het wilt zien.

Een paar dagen later viel er een metalen strip van de magnetron af en dacht ik: verval. Na 15 jaar is het gewoon op. Hoeveel jaar staat er voor onszelf? Met moed, beleid en trouw, of als we onszelf en onze relatie overbelasten?

Laten we beginnen met wat druk van de ketel te halen en een en ander tijdig goed te regelen zodat de kinderen niet met de brokken zitten.

Vooralsnog hebben wij alleen een luxeprobleem, toch?

Evert Ruiter,
Ubbergen, november 2023