Wat heb ik een hekel aan koude. Als kind al had ik een afkeer van de winter, een wollen sjaal, een wollen muts en wollen wanten waren attributen die mij tegen de kou zouden moeten beschermen. Maar ik moet nu nog rillen als ik eraan denk hoe die aanvoelden als ze nat waren geworden van regen of sneeuw. Mijn boers en zus gingen altijd schaatsen op de sloten de vijvers dicht bij ons huis, maar dat was niets voor mij. Ik bleef binnen en las een boek of speelde met blokken en met blikken autootjes of met de elektrische trein die ik met mijn grootvader deelde.

Nee, mij zagen ze niet veel buiten wanneer de kou was ingetreden; het liefst zat ik bij het potkacheltje dat bij ons in de keuken stond. Ook op school probeerde ik altijd als vaste plaats dicht bij de kachel of verwarming terecht te komen.

De zomer was mijn geliefde periode; dan speelde ik als kind naar harte lust buiten, het liefst in de zon. De warmte deerde mij niet. Vakanties werden s ‘zomers aan zee doorgebracht; een heerlijke tijd waaraan ik met dankbaarheid aan mijn ouders terugdenk.

Eigenlijk is die hekel aan koude altijd zo gebleven. Als volwassenen ben ik zelden in de winter op vakantie geweest, voor mij geen wintersport. Gelukkig hield mijn echtgenote daar ook niet van. In de zomer gingen we naar het warme Zuid-Europa, dan mochten de kinderen altijd mee.

De afkeer van koude lijkt erfelijk te zijn. Slechts een van mijn drie kinderen gaat regelmatig op wintersportvakantie, en alle drie houden ze van warme zomervakanties. Ook de kleinkinderen genieten van de zomerse warmte.

De huidige tijd van dure energie en noodzakelijke aan de verwarming gestelde beperkingen doen mij rillen. Een extra trui, nu toch maar een wollen, trek ik met graagte aan. Met huiver denk ik aan de komende weken wanneer de temperatuur echt onder nul gaat zakken.

Ook is er een toenemende andere vorm van kou die veroorzaakt wordt door het politieke en economische klimaat. Veel mensen met een beperkt inkomen zullen kou lijden vanwege de hoge kosten die verwarming met zich mee brengt, maar ook doordat ze beneden de bestaansgrens moeten leven. Anderen voelen zich in de kou staan omdat ze geen huis kunnen huren of kopen.

Mij zullen ze niet veel buiten zien; hooguit als het sneeuwt om daar met de kleinkinderen in te spelen. Voor hen heb ik dat offer graag over. Het liefst zou ik naar zuid Europa vertrekken, maar onze leeftijd en de daarbij behorende kwaaltjes beletten dat …

Beuningen, december 2023
Leo H.D.J. Booij