De zin van het leven ligt in onze levensloop. De zin van het alledaagse.
De zin van het leven ligt in onze levensloop. De zin van het alledaagse.

“Dankjewel, dat ik mijn verhaal met jou (jullie) mocht delen.” Ik hoorde het vaak na gesprekken met ouderen, één op één of in een kleine groep. In mijn rol als vrijwilliger Zingeving bij KBO-PCOB had ik vaak de eer en het genoegen om gesprekken te mogen voeren en leiden. Op mijn beurt was ik zelf ook dankbaar dat mijn gesprekspartners het als een opluchting of zelfs als een bevrijding hadden mogen ervaren om hun verhaal kwijt te kunnen in een open sfeer.

De rubriek: ‘De Zin van het alledaagse’ in TROUW, De Verdieping onderdeel Religie en Filosofie spreekt mij daarom ook bijzonder aan. Ook daar vertellen mensen over wat hun leven zin geeft. Wat verstaan we onder zin? De een vindt het in kitesurfen: “Ik stap het water op en wordt één met de natuur.” Een ander vertelt over haar ‘werk’ als Cliniclown, hoe ze er toe gekomen is en wat het haar gebracht heeft, de verbondenheid die het oplevert. Weer iemand anders sprak over zijn vlucht uit Syrië en wat het met hem gedaan had. Hoe hij zijn houvast verloren had, zijn toevlucht vond in extreem gedrag, toch verder zocht en uiteindelijk met zichzelf in het reine kwam. Een man sprak over zijn sportschool waar hij jongeren die dreigden te ontsporen zelfvertrouwen en zelfrespect gaf en de trots die het hemzelf gaf om deze jongeren zichtbaar op het goede pad geholpen te hebben. Prachtige verhalen.

Ik heb een liefde voor verhalen als deze. Verhalen over de zoektocht van mensen in het leven, over het met elkaar kunnen praten over de zin of het ontbreken daarvan in bepaalde periodes. Iedereen heeft  een fase in zijn/haar leven gehad van een gevoel van diep in de put te zitten, verlangend naar een reddende hand, die je er weer uit kon trekken. Van relatieproblemen, een studie of een werkplek die niet prettig was. Van keuzes die je maakte en soms goed uitpakten, maar soms je het gevoel gaven van een koude kermis thuis te komen. Idealen, die verbleekten. Twijfel, teleurstelling over je geloof, over de kerk, maar ook de kracht en de verbinding met de gemeenschap die je hebt mogen ervaren. Van ziektes die louterend bleken te werken, die je tot het inzicht brachten dat je levensstijl misschien veranderd moest worden. We noemen dit ook wel de ‘sleutelmomenten’ in het leven. De zin van het levensverhaal zie je dan vooral in wat de betreffende persoon ermee gedaan heeft.

Een aantal jaren geleden was ik een poosje docent van een schrijfgroep. Een aantal deelnemers had zich ten doel gesteld om uiteindelijk hun hele levensloop op papier te zetten. Al gauw werden zij geconfronteerd met het gegeven dat een opsomming van allerlei gebeurtenissen nog geen boeiend levensverhaal wordt, maar dat juist het uitwerken en beschrijven van diepere gevoelens, twijfels, verdriet, maar ook blijdschap en trots de lezer of toehoorder toegang verschaft tot het kennis nemen van de zin in jouw leven.

Györgi Konrad, de Hongaarse schrijver, schreef eens: “Mijn levensopvatting is besloten in mijn daden.” En mooi als je dat met elkaar kunt delen. Dus: Wat is uw verhaal?

Wim Moll