Met schrik realiseer ik mij dat we inmiddels al weer in de 4e week van het nieuwe jaar zitten. De dagen worden alweer langer en de zon begint al weer wat feller te schijnen. Nog even en het is lente.

Wat is dat toch, dat hoe ouder we worden des te sneller de tijd lijkt te verstrijken. De dagen vliegen voorbij. Komt dat omdat we ons realiseren dat de tijd die we nog te gaan hebben, steeds korter wordt? Of doen we wat langer over allerlei zaken, zodat het lijkt dat we steeds minder doen en we dus tijd te kort komen?

Het kan toch niet waar zijn dat de tijd inderdaad objectief steeds sneller gaat. Het moet dus een subjectieve belevenis zijn. Onze hersenen, want daar huist de beleving, houden ons dus eigenlijk voor de gek! Nu is dat niet iets nieuws, want onze hersenen houden ons wel meer voor de gek: soms zien we dingen die er niet zijn, of horen we iets wat er niet is. Soms interpreteren we dingen anders dan zoals ze gezegd zijn en ontstaan er felle discussies, zelfs ruzies.

Vreemd toch die hersenen van ons…, ze doen kennelijk vaak iets anders dan we verwachten…, niet alleen als ze ziek zijn (afwijkingen hebben), maar ook als ze kennelijk goed functioneren. Eigenlijk weten we niet hoe die hersenen precies functioneren, hoewel een aantal wetenschappers dat functioneren proberen uit te leggen. Er is geen enkele computer die het veelzijdig functioneren van onze hersenen ook maar enigszins kunnen benaderen. De capaciteit van onze hersenen is vele malen groter, hoewel de uitvoering van bepaalde functies met een computer sneller gaat. Gegevens vliegen de computer en het internet uit…, waarna ze snel door onze hersenen worden opgenomen en tot kennis worden verwerkt.

En zo vliegen mijn gedachten en associaties steeds sneller en de tijd vliegt mee…

Weurt, januari 2022
Leo H.D.J. Booij