Ik hou er niet zo van om alles met een positief sausje te overgieten. Ik verzet me ook tegen de slogan:  ‘Zie het positief, dan word je gelukkig’.

We leven in een rare tijd, van informatie en desinformatie. De heftige discussie die we net achter de rug hebben (?) over wel of niet vaccineren en alle (des)informatie daarom heen.  En ja, de regering.

Bij het lezen van de column van Evert Ruiter, de ‘nood’ kreet erin, moest ik plotseling denken aan het interview met Christiaan Triebert, verbonden aan het Visual Investigation Team van The New York Times, in de Volkrant (09-04-‘22).

Hij is een van de belangrijke journalisten uit de Bellingcat-groep. Ooit zag ik een documentaire over deze groep waarheidszoekers opgericht door Eliot Higgins*). Zij vormen samen met radiohobbyisten, burgerjournalisten en vrijwilligers een enorm burgernetwerk, dat met behulp van radioberichten en computerbeelden informatie achterhaalt. Ze hebben een groot aantal belangwekkende militaire misstanden aan het licht gebracht. Daarnaast onderzochten ze ook onder andere de juiste gang van zaken rond de moordaanslag op de Russische vader en dochter in Engeland, conflicten waaronder in Libië, Afghanistan, hoe de aanslag op Navalny uitgevoerd werd en informatie over de gang van zaken rond de arrestatie van Floyd. Ook nu zijn zij betrokken bij veel  grondig onderzochte informatie over wat de Russen aanrichten in Oekraïne.

Deze (Friese) journalist geeft mij hoop dat naast vele verhulde, goedgeprate misstanden er ook mensen zijn die de juiste gang van zaken (met bewijs) boven tafel willen krijgen. Vaak belangeloos, anoniem en met veel gevaar voor henzelf. Higgins zegt in die documentaire dat het lijkt of Triebert op ‘bijna bovennatuurlijke’ wijze foto’s en filmpjes kan lokaliseren en dateren.

Hoop, omdat deze journalist naar voren komt als iemand die naast zijn drukke baan ook een familieman is, dagelijkse gesprekken voerde met zijn vader, waarin hij zijn eigen levensvragen kritisch aan de orde durfde te stellen.

Hij maakt een integere indruk op mij en hij geeft mij hoop dat er in deze verwarrende wereld toch mensen zijn die belang hechten aan de (onderzochte en met bewijs gestaafde) waarheid.

Mogelijk is dit een begin van een antwoord op de vraag die Evert Ruiter stelde: ‘Maar hoe vind ik dan een manier om straks mijn kleinzoon uit te leggen dat ik een gewelddadige strijd geen goeie manier vind om een belangenconflict op te lossen’: beginnen bij het ontwikkelen van een eigen integriteit en dapperheid.

Het interview is de moeite waard om nog eens na te lezen. Zijn waarheid, degelijk onderzocht, durf ik wel te geloven.

Loes Jap-Tjong

*) Documentaire Bellingcat: ‘Truth in a Post-Truth World’