In mijn vorige column heb ik u verteld opnieuw darmkanker te hebben gekregen waarvoor een behandeling is ingezet. Momenteel zit ik midden in de chemotherapie-kuren. Het gaat mij redelijk af, hoewel misselijkheid en kortademigheid mij grote parten spelen; ze worden steeds erger met elke volgende kuurcyclus. Het dwingt mij ertoe vaak pauzes in mijn activiteiten in te voegen, iets waar ik niet gewend aan ben. Grotere inspanning is bijna onmogelijk, maar gelukkig springen mijn kinderen waar nodig bij. 

Ik merk heel goed dat ik inmiddels 15 jaar ouder ben dan toen ik in 2008 voor de eerste keer chemotherapie onderging. De reserves zijn met het ouder worden duidelijk afgenomen, dat is een normaal verschijnsel, en dus is de aanslag die chemotherapie op je fysiologisch functioneren heeft ook duidelijker en sneller merkbaar. 

Je zou kunnen besluiten om dan maar geen chemotherapie te ondergaan dan heb je ook de lasten daarvan niet. Maar bij grote groepen andere patiënten die deze therapie bij dezelfde kanker hebben ondergaan, blijkt dat mijn 5-jaar overlevingskans met 10% toeneemt en daar heb ik toch wel enkele maanden durende bijwerkingen van chemotherapie voor over. Uiteraard is de kans van overleven afhankelijk van het stadium waarin de kanker zich bevindt en van het type kanker, en dus zal het percentage tussen patiënten sterk verschillen. Bij mij is het met chemotherapie 70%, waarlijk de moeite waard om voor te strijden. 

U zult zich afvragen waarom ik deze persoonlijke gegevens publiceer. Daar is een eenvoudig antwoord op. Ik hoop dat andere patiënten zich bij het lezen van deze column gesterkt zullen voelen zelf in overleg met de behandelend specialist een gefundeerd besluit te nemen, en zich niet alleen door de verhalen over chemotherapie laten overhalen er vanaf te zien. Neem de bijwerkingen voor lief, er is best mee te leven en het leven is te mooi om het onnodig en ongefundeerd te verkorten. 

Beuningen, juni 2022
Leo H.D.J. Booij