Twee “verhaaltjes	Altijd wel iets kostbaars…?!
Mijn huisgenote bracht vorige week een klein boeketje mee. Drie tulpen trokken de aandacht met hun hun eigen frisse kleur. En in een paar dagen groeiden zij zelfs boven de andere uit, maar daarná verwelkten ze snel. .. Het boeketje zag er niet meer uit en kon maar beter weg. — Máár… de drie tulpen werden er uit getrokken en de andere bloemen lijken nu op eigen (bescheiden) manier haast meer tot hun recht te komen … — Speelt zoiets ook als je ouder wordt? Dat je dingen moet loslaten, die jouw leven zo goed en mooi maakten…? Dat je je misschien leeg en afgedankt voelt.. — Of soms lijkt het leven een kluwen waar je geen lijn meer in ziet.. Het kan je dan goed doen om te kijken naar het mooie dat er óók is en eigen waarde behoudt. Soms zie je zelf nog maar weinig kansen, maar kan er over praten je blik ook verruimen. – En in zo’n gesprek kun je zelfs verrast worden wanneer een ander je vertelt wat jij tóen betekende, of ook, nog betekent… – Daarmee raken we waarschijnlijk de diepste laag, een liefde ,die laat merken: Jij mag er zijn..

“