het meest kostbare..

Als je kijkt naar jonge ouders, waar die allemaal voor willen gaan..
Hun werk met carrière,  hun relatie,hun kinderen, hun vriendengroep, hun familie, hun huishouden, , hun hobby en sport.
Dat loopt nog wel eens vast..
.
Wij ouderen,
Wat is voor jou eigenlijk van “onschatbare waarde”,
waar je dankbaar voor bent, waar  je voor gaat…,

 

1. Je eigen regie

In onze  tijd staat
mondigheid,vrijheid   heel centraal:
dat je je eigen weg kunt kiezen, zelf kunt beslissen.
.

Ouderen onder ons voelen soms nog de pijn
dat je vroeger geen kans kreeg om te doen wat je wilde.
.
Nu willen ook wij de regie in handen hebben,
zo lang mogelijk zelfstandig blijven
Deze keuzevrijheid  brengt  een enorme ontplooiing.

Maar “eigen regie”
maakt soms ook eenzamer
en is bovendien niet altijd haalbaar.

 Gelukkig is er méér om ons heen,
dat het leven kostbaar maakt
:
.

2 je naasten

  En dan staat voorop waarschijnlijk
de band met naasten:
(thuis, je relatie, je (klein)kinderen, je familie, je beste vrienden)
Daar leeft (hopelijk ) iets van:
“we zijn blij met jou” zoals je bent
daar hoef je niet  te “bewijzen”
dat je  perfect bent  als kind,  ouder, of partner..
Daar ervaar je onderlinge liefde
die je bemoedigt om voor elkaar te zorgen. ,
Die band thuis helpt dat je “beter in je vel”zit.
.
Het vraagt soms wel veel geduld en tact en “terughoudende liefde ”
om deze banden heel te houden.
En ondanks inzet lukt het niet altijd.
en toch

 

3 je activiteiten

Waardevol in het leven zijn ook
de dingen die je doet, of deed:
jouw werk, je hobby’s, of wat je hebt bereikt..
ook  je ontspanning, reizen, bezoeken ..
kortom: zaken waar je graag over vertelt,
en die iets laten zien van  “wie je bent”
.
Maar hier zijn ook valkuilen..
– Hoe verdeel je je aandacht tussen jouw  bezigheden en  je naasten..
– of het gevoel dat je  “afgerekend “wordt op je prestaties,
terwijl je méér bent dan dat..

Wij  ouderen kunnen het gevoel krijgen dat je niet meer meetelt, of zelfs  tot last bent..
Wie ben ik nog.?

4 samen méér

Ergens bij horen
geeft ons leven ook een eigen zin en betekenis.
Het brengt verbondenheid en plezier:
het helpt je ergens “thuis te voelen”

Deels hebben wij in onze dorpen
nog iets van “ons kent ons”.
Ook door de vele verenigingen die hier zijn.
.

Tegelijk is de band met elkaar  kwetsbaar
Hoe kunnen we verbondenheid bewaren en versterken?
Als KBO  zijn we gevoelig voor dit thema.
 Niet voor niets heet ons maandblad  “ONS”
.

Van de nieuwkomer vraagt het vaak : zelf de eerste stap te  zetten.
En van ons samen: dat er óók openheid naar elkaar.
En dan gaat er onbewust wel eens wat scheef. Voorbeelden

 

.


Voor liefhebbers: een Amerikaans onderzoek noemt nog veel meer   “kernwaarden”

 

 

 

 En  ook ..

Soms word je  zomaar ineens geraakt door iets..
Dat kan een korte “bevlieging” zijn.
Maar het kan je ook overkomen
dat je er vol van raakt
met iets van “thuis voelen”, dankbaarheid,
Soms zo zelfs,  dat je nieuwe  keuzes maakt, waar je voor gaat.
Jouw idealen, vertrouwen, hoop,
waarbij je verder kijkt  dan alleen eigenbelang…..
.
Mag je zeggen dat daarin ook iets kan zijn
van Gods Geest  die over de wereld gaat?
zie daarover eventueel meer

 

 

5. Ja maar…soms is alles zo breekbaar geworden..

Want of je wilt of niet:
niet alles in het leven is maakbaar,
en onze “regie” is nooit totáál.

Ineens kan invaliditeit, ziekte of verlies dichtbij komen,
en  het “allerdaagse” uit je leven valt weg..
en dan..
 “moet je het er maar mee  doen”?
Ja soms is berusting zoeken het beste.,
Maar vaak is het ook zoeken naar wat wél kan
en voor jou misschien een begaanbaar pad is..

Zie verder als het gaat knellen
.
Dit alles kan je ook brengen bij de vraag
wat geloof (nog) voor jou kan betekenen,
toch soms rust gevend? soms opwekkende kracht?