Verjaardag
Verjaardag

Recent was onze jongste kleindochter jarig en werd 6 jaar. Ze kreeg van haar ouders twee cavia’s terwijl beide opa’s en oma’s een binnen- en een buiten kooi gaven. Ze was helemaal bezeten ven de kleine diertjes en bleef hen maar aaien en aanhalen. Van haar ouders had ze ook een T-shirt met een cavia erop gekregen. Getooid in dit shirt gaf ze op haar verjaardag op school een spreekbeurt van meer dan twintig minuten, terwijl ze bij andere beurten nooit langer dan 5 minuten kon vullen. Ze trakteerde op school op, door haar moeder in de vorm van een cavia, gebakken koeken. In de volgende dagen en weken nam haar belangstelling en zorg voor de cavia’s niet af.

Het is fascinerend om te zien hoe kleine kinderen op kunnen gaan in iets dat hen aanspreekt. De zorg die zij eraan besteden is hart verwarmend. Hoe is dat niet anders bij veel jongere volwassenen die vaak al na een paar dagen geen belangstelling meer hebben voor iets dat hen aanvankelijk boeide. Dingen die zij hebben gekregen of aangeschaft belanden al snel in een hoek of erger nog in de afvalemmer. De hoeveelheid huisdieren die in de natuur wordt achtergelaten omdat hun baasjes er op uitgekeken zijn, is schrikbarend. Soms gaat het ook om het weggooien van grote kostbare spullen. Een elektrisch fiets verdwijnt al snel in de schuur omdat het fietsen toch niet bevalt.

Verspilling zou je dat kunnen, of zelfs moeten, noemen. Iets waar onze huidige maatschappij vol van is. Kijk maar eens rond bij de grof afval bakken in de milieustraten.

Bijvoorbeeld ook de grote hoeveelheid voedsel die, vaak nog voor de verloop datum, wordt weggegooid zijn mijn inziens een schande als je ziet dat veel mensen momenteel moeite hebben om voldoende voedsel te kopen.

Je vraagt je af hoe dit komt. Wij ouderen hebben het naoorlogse gebrek aan geld en spullen meegemaakt. Overgebleven voedsel weggooien was er niet bij en op je spullen was je zuinig, weggooien deed je niet, maar je bewaarde alles want het kon nog wel eens van pas komen. Dozen vol oude schroefjes en spijkertjes ben ik bij onze recente verhuizing tegengekomen. Snoertjes, stekkertjes, oude platenspeler, oude luidsprekers en noem maar op. Dat de generaties na ons zoveel weggooien komt misschien omdat we hen, toen het in de jaren 60, 70 en 80 beter ging, te veel hebben verwend en alles hebben gegeven wat we ons maar konden veroorloven. Misschien dat ze daardoor minder aan dingen hechten en er gemakkelijker afstand van nemen.

Geef mij dan maar de verjaardag van mijn jongste kleinkind en de liefde waarmee zij haar cavia’s behandelt.

Beuningen, medio maart 2023
Leo H.D.J.Booij.