Waar moet je heen als je niet warm wordt van voetbal? Ik was net opgelucht dat de kermis van het Eurovisiesongfestival was geëindigd. Jammer voor Joost Klein, maar ik geniet toch meer van Podium Klassiek. Wat een talent en een echte passie. Dan durf je nog amper zelf publiekelijk je klarinet op te pakken en iets ten gehore te brengen.  Mag je dat “maatschappelijk isolement” noemen? Je kan geen radio of tv aanzetten zonder overspoeld te worden door nogal kinderachtig geklets over waar we toch allemaal al jaren naar uitkijken en wat ongetwijfeld weer uitloopt op een diepe teleurstelling. Nee, dan de politiek, dat andere spel met beroemde spelers, hooligans en commentatoren die beter zijn in het opjagen van politici dan het geven van verhelderende analyses van de problemen die opgelost moeten worden in het belang van de vrede, de bescherming van ons milieu of onze geestelijke gezondheid, om maar wat te noemen.

Spelletjes zijn meestal leuker om te doen dan om naar te kijken. Met z’n allen juichen en joelen achter een tv heeft me nooit zo aangesproken. Dat deden we thuis niet. Dat kan ook moeilijk als je geen tv hebt en je alleen op woensdagmiddag soms bij de buren mocht kijken naar kinder-tv; zwart-wit. De Verrekijker is het eerste wat me te binnen schiet. Dan was de Vrije Club op woensdagmiddag veel leuker. Daar kon je iets van klei maken, een asbak onder andere voor vaderdag, of iets uit triplex zagen; een kapstokje bijvoorbeeld. Daar was je dan toch trots op. Maar het hoogtepunt waren eens in de maand de tekenfilms van Disney en de Dikke en de Dunne.

Als kind speelde ik veel buiten. Dat had niks met gezond bezig zijn van doen. Binnen was het vol met zeven kinderen in een kleine huurwoning. En in de buurt was er altijd wel iemand met wie je een spelletje kon doen, een balletje trappen of op zoek kon gaan naar stekelbaarsjes in de sloot. Dat vond mijn moeder dan weer niet zo leuk. Ze had ooit iemand in de Amsterdamse gracht zien verdrinken en kon zelf ook niet zwemmen. Dus mocht ik niet in de buurt komen van de sloot. Wat zeg je dan als je met een natte broek thuiskomt? En dat stekelbaarsje overleefde het ook niet lang in een jampotje. Jammer, want ik had geen ander huisdier.

Gelukkig hadden we daar opeens de nationale slootjesdag, georganiseerd door het IVN. Op een regenachtige zondag (kunt u zich nog andere zondagen herinneren?) samen met mijn kleinzoon van 7 met een schepnet en een wasteiltje beestjes uit het water hengelen en kijken wat het is: kikkervisjes, wormpjes, een larve van een Libelle, en warempel: twee stekelbaarsjes!

Hoezo EK of de formatie, ik heb nu twee andere prioriteiten.

Evert Ruiter
juni ‘24