Een goed gesprek..

kun je ervaren als een cadeau, waar je dankbaar voor bent..
Als je nagaat waardoor het zo goed ging..
Waarschijnlijk was er iets
– van belangstelling voor elkaar
– was er iets van vertrouwen
– kon je van beide kanten open praten
ook of zelfs over kwetsbare dingen.
– er was iets van  luisteren naar elkaar, naar elkaar kijken,
– je zocht raakvlakken
– en  daardoor leerde je elkaar beter kennen en begrijpen…

In  gesprek blijven helpt
families en gemeenschappen bij elkaar te houden.
Het haalt geen krantenkoppen zoals geschillen en conflicten,
maar het  helpt om met elkaar beter te leven,
veel meer dan we ons kunnen voorstellen.
.

.
een onbewuste valkuil..
Wij in het oosten van het land
vragen gemakkelijk ( op zoek naar gespreksstof )
“waar kom je vandaan”
( vooral wanneer je ouder bent, kan het herinneringen oproepen:
“daar ben ik wel eens geweest, daar ken ik die en die.”.)
)

Máár bij mensen die  niet  in deze streek geboren zijn,
(die met een ander accent spreken, of met een andere huidskleur )
kan zo’n vraag juist weerstand oproepen
!
“waar kom je  vandaan, vraag je mij?
” je vindt dus eigenlijk, dat ik er niet bij  hoor? ”
“Ik ben óók Nederlander!
.

.
Onbewust
kan ook gezellig gebabbel  een deelnemer   zo raken, dat die zich terugtrekt.
Voorbeelden:  “ze moesten eens weten “
.

.
Misschien ook iets voor u:
een brief  van paus Franciscus:

In een  wereld met zoveel eigenbelang en wantrouwen
is het kostbaar dat er “broederlijkheid” blijft .
Zijn brief kun  je digitaal lezen  “Allen broeders